WOLNE SŁOWA to cykl esejów w formie do posłuchania. Czytają autorzy w swoich ojczystych językach.
Izabela Szymczyk – psycholożka, psychoterapeutka, specjalizuje się w terapii indywidualnej (podejście integracyjne), prowadzi grupę wsparcia dla kobiet doświadczających przemocy.
Z perspektywy swoich doświadczeń zawodowych Szymczyk dzieli się refleksją po obejrzeniu spektaklu Anda, Diana portugalskiej artystki Diany Niecpce, która od czasu wypadku ma poważne ograniczenia ruchowe. I właśnie te doświadczenia ciała w ostatnich latach stały się przedmiotem jej artystycznych eksploracji w dziedzinie tańca. Podczas 21. C/U odbędzie się polska premiera spektaklu Anda, Diana.
Poniżej fragmenty eseju. Cały w formie podcastu czytanego przez autorkę w języku polskim ukaże się na naszej e-Scenie (tj. na fanpage’u FB oraz na kanale YT). W formie drukowanej będzie można go przeczytać w gazecie festiwalowej, która będzie dostępna w miejscach festiwalowych podczas wydarzeń.
Zasługiwanie to często hasło przewodnie prowadzonych przeze mnie terapii. (Nie)zasługiwanie na szczęście, zdrowie, przedmioty i w końcu – na miłość.
Wartościowanie siebie, życiorysu, umiejscowienie na osi sukces – porażka może skazywać na pakiet bez praw lub wersję deluxe. Oczywiście wiedza o prawach jeszcze nie gwarantuje ich realizacji. Najczęstszą obawą przed egzekwowaniem swoich praw jest poczucie, że nadmiernie obciążą, a może nawet zabiją, więc wytrzymywanie staje się „uświęconą”, ale nadal patogenną regulacją.
Zasługiwanie jest łatwiejsze, gdy umiemy prosić o pomoc. Prawie zawsze wiąże się to z pokonaniem wstydu, czyli przyznaniem się do ograniczeń i ich uznaniem. Realizowane prawa odbarczają.
Pamiętam historię wirtuoza akordeonu, który po nagłej chorobie stracił władzę nad ciałem, rodzinę, finanse, prestiż. Kiedy po latach stanął na scenie po długiej i nieefektywnej rehabilitacji, publiczność płakała – czy nad nim, czy nad sobą, nie wiem. Szkoda była trudna do nazwania. Co czuje osoba po utracie umiejętności, na których osadzało się jej życie? Co czują sportowcy czy tancerze odchodzący na emeryturę w wieku trzydziestu lat?
