„Odbiór Duncan w Polsce przywodzi na myśl obraz szala rozpiętego między drzewami. Jedno to smukła brzoza; niech będzie metaforą wizji wrażliwej rusałki, pląsającej uroczo i nieco bezmyślnie. Drugie to strzelista sosna; niech oznacza obraz charyzmatycznej autorki nowej koncepcji tańca. Widokiem drzew chcę uruchomić skojarzenie ze źródłem inspiracji artystki – przyrodą. Motywem szala przywołuję tragiczną śmierć. Duncan zmarła, jak żyła, gwałtownie i publicznie” – tak rozpoczyna swój esej o patronce 19. C/U Hanna Raszewska-Kursa.
W cyklu pod redakcją Hanny Raszewskiej-Kursy teoretyczki i praktyczki tańca przybliżają fenomen i dorobek „matki tańca współczesnego”, buntowniczki, skandalistki, feministki, natchnionej artystki oraz prekursorki nowoczesnego – pozainstytucjonalnego – stylu funkcjonowania w świecie tańca. Teksty w formie drukowanej do poczytania w gazecie festiwalowej, a do posłuchania TUTAJ.
