Kiedy coś jest piękne? Co to robi z tobą? Co by było, gdyby piękna nie było? Od tych pytań wychodzi Ilona Trybuła, choreografka tańca improwizowanego, zapraszając czwórkę tancerzy do szukania odpowiedzi na nie w sobie i we wzajemnej relacji na scenie.
?Piękno jak powietrze? ? jeden z trzech spektakli cyklu ?Partytury uważności? (obok: ?Wszystko co jest, wydarza się teraz? i ?Choreografii codzienności?) i pierwszy zrealizowany przez Ilonę Trybułę dla C/U. Partytury porządkują i prowadzą zagadnienia poddane twórczej uważności i twórczemu działaniu performerów, zaś metodą pracy jest zawsze improwizacja ? pochwycona w bazowe ramy. Umożliwia tworzenie choreografii, tańca, kompozycji, dramaturgii, które nie mają stałych reguł, ale wrażliwie reagują na bieżące wydarzenia, bo zasadą improwizacji jest obecność w tym, co ?teraz?, w chwili obecnej.
Artystka zdaje sobie sprawę, że podejmowanie tematu piękna jest ryzykowne ze względu na zbanalizowanie i ?koturnowość? pojęcia, o którym mówi się dziś często z ironią. Podobnie jak o innych ?wielkich tematach?: miłości, śmierci? Wielkich i powszechnych. Trudno jednak zaprzeczyć ich ważności. ? Myślę o pięknie, które jest poruszeniem, wstrząsem, inspiracją do zmian i ?zauważeń? ? tłumaczy. ? Jest konieczne i powszechne jak powietrze. Jest doświadczeniem. Niezbędnym dla rozwoju osobistego i poczucia szczęścia. Zajmiemy się dynamiką tych obszarów, w których jest ono obecne, żywe i możliwe do znalezienia na scenie w twórczym ucieleśnieniu, tańcu i choreografii ? myśli, zdarzeń, kompozycji. To, co powstaje na scenie, jest rzeczywistością wytwarzającą własne znaczenia i przestrzenie, nie zaś reprodukcją.
U Platona ?piękno, dobro, prawda? są tożsame, wynikają z siebie. Trybułę też zajmują różne formy piękna, tak estetyczne jak i etyczne. ? Myślę np. o doświadczeniach w pandemii ? mówi. ? O niewielkich gestach: ktoś przyniósł komuś posiłek, zostawił zakupy, poczytał, zaśpiewał na balkonie ? dał trochę siebie. Wtedy gest dobra nazywamy pięknym.
Nad tematem pochylą się wykonawcy, których Trybuła spotkała na długiej drodze swojej pracy z improwizacją: od praktykowania po nauczanie. Obok doświadczonych improwizatorów, Aleksandry Bożek i Pawła Grali, wystąpią utalentowani absolwenci bytomskiej WTT: Agata Jędrzejczak i Oskar Mafa. Improwizują też grający na żywo muzycy i operująca światłem Ewa Garniec.
Ilona Trybuła: ? Wierzę w ciało, w formę, a nie w reprezentację. Nie szukam symboli czy znaków. Formę trzeba tworzyć z doświadczeń i twórczej wyobraźni. Rzucam temat, a tancerze opracowują własną interpretację. Trzeba to przemacerować w sobie, by znaleźć skojarzenia ? intelektualne, ale i zmysłowe. Doświadczenie piękna to raczej stan i dynamika niż emocja, i tego poszukamy w ruchu.
koncepcja, choreografia: Ilona Trybuła
Performerzy: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Agata Jędrzejczak, Paweł Grala, Oscar Mafa
muzyka na żywo: Adam Świtała, Michał Górczyński
reżyseria świateł: Ewa Garniec
produkcja: Fundacja Ciało/Umysł
partner: Centrum Łowicka
Spektakl zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
After talk z zespołem o godzinie 20:00.
