CZAS NA CZAS

16. Festiwal Ciało/Umysł Czy doświadczyli Państwo kiedyś konkretnego zachwiania naszego poczucia czasu? Mnie się to zdarzyło. Wspomnienie: Siedzę w czarnej dziurze, małej, dźwiękoszczelnej przestrzeni, gdzie moim zadaniem jest wyczuć piętnaście minut, po czym nacisnąć czerwony guzik. Skupiam się, ale myśli krążą nieuporządkowane. Zastanawiam się jaki przyjąć pomiar, czego się uchwycić? Liczę do sześćdziesięciu, ale gubię się i w liczbach i rytmie. Próbuję uspokoić oddech, dziesięć oddechów, po trzy sekundy na wdech i wydech, to będzie minuta, ale to też się nie udaje. Zaczynam ziewać. Zamykam oczy, choć i tak niczego nie widać, wsłuchuję się w to, co na zewnątrz, ale żaden dźwięk nie dochodzi. Daleko ? blisko, wszystko ginie w mroku. Zaczynam obserwować, co mi przychodzi do głowy. Wszystko, tylko nie teraźniejszość. Same troski i trochę się podśmiewam z absurdu sytuacji. Szukam w pamięci innych narzędzi, które pomogą mi się odnaleźć. Jestem głodna czegokolwiek, chcę nacisnąć guzik, ale jeszcze pewnie nie minęło nawet pięć minut. Ta nieuchwytność przeraża, próbuję opanować strach przed nicością. Na próżno. Cisza, spokój, ciemność, nieskończoność i wszystko może się wydarzyć. Jestem zgubiona. Skoro nie wiem, co sprawia, że nie czuję przemijania minut, postanawiam przynajmniej je przeżyć najlepiej jak potrafię. Zaczynam tańczyć, a raczej poruszać kończynami, bo ciasno. Spowalniam czas poprzez odpowiednie ruchy, przyspieszam, potem znów zwalniam wraz z rytmem oddechu, zmieniam tempo, powtarzam ? nic nie jest ustalone na zawsze. Wspaniały stan. Prawa czasu straciły moc. Czas się zatrzymał, a chwila ogarnia wszystko, co kiedykolwiek było i co będzie. Dzięki nowym technologiom, których zadaniem jest ułatwianie życia i skracanie czasu potrzebnego do wykonywania różnych czynności ? mamy go teoretycznie dużo więcej, niż kiedykolwiek przedtem. Jednak w praktyce wszyscy odczuwamy, że jest go za mało. A jak już go mamy, to nie zawsze wiemy, co z nim zrobić. Dlatego zagadnienie czasu tak dręczy każdego z nas. Chcemy za wszelką cenę go zmierzyć, określić, pokonać, oszukać, licząc, że to przybliży nas do zrozumienia jego tajemnicy.   Dlaczego czas na C/U? To proste, chcemy pokazać coś, czego zobaczyć nie można. Trzeba tego doświadczyć. Taniec, teatr, sztuka potrafią zatrzymać czas. To są momenty zacierania granic, jakbyśmy rozpływali się w czymś, stawali częścią czegoś większego. Jak najwięcej takich momentów życzę Państwu na Ciało/Umysł. Do zobaczenia w odpowiednim czasie! Edyta Kozak dyrektor artystyczna