Klasyka obciążona polityką – streszczona w ciele jednej ukraińskiej tancerki
Począwszy od 1895 roku (premiera wersji Mariusa Petipy i Lwa Iwanowa) Jezioro łabędzie jest pomnikiem klasyki baletowej, silnie obciążonym politycznym dziedzictwem. W świetle inwazji Rosji na Ukrainę zadajemy pytanie o to, jak dziś mówić o rosyjskim balecie klasycznym. Czy można wyzwolić go spod ciężaru zbiorowej, politycznej odpowiedzialności?
Od czasu upadku Gorbaczowa (1991) telewizja w Rosji transmituje balet Czajkowskiego, gdy tylko wiadomości stają się zbyt gorące. 9 marca 2022 roku na pierwszej stronie opozycyjnej gazety „Nowaja Gazieta” pojawiły się sylwetki czterech tancerek z Jeziora łabędziego na tle atomowego grzyba.
Po wybuchu wojny na Ukrainie w lutym 2022 Olga Dukhovnaya zrezygnowała ze stworzenia choreografii Jeziora łabędziego dla 32 tancerzy, orkiestry i śpiewaków na zamówienie moskiewskiego Muzeum Sztuki Współczesnej. We współpracy z Antonem Svetlichnym, autorem kompozycji elektronicznej z wykorzystaniem fragmentów oryginalnej partytury, Dukhovnaya proponuje autorską, nowoczesną i krytyczną wersję Jeziora łabędziego, w której cały corps de ballet to jeden wykonawca: ona.
W Swan Lake Solo nie ma ani łabędzi, ani książąt. To nie jest solo księżniczki Odetty, nie jest to też współczesna wersja baletu Czajkowskiego – to spektakl tańca komentujący aktualną rzeczywistość.
SPOTKANIE Z ARTYSTAMI – odbędzie się ok. godz. 19:15 po spektaklu ODBICIA. Udział wezmą twórcy EVERYMINUTE MOTHER LAND Macieja Kuźmińskiego, SWAN LAKE SOLO Olgi Duchownej oraz ODBIĆ Anny Steller.
Spotkanie w języku angielskim, z tłumaczeniem na Polski Język Migowy.
Prowadzenie: Polina Bulat. O osobie prowadzącej przeczytasz TUTAJ
Choreografia: Olga Dukhovnaya
Na podstawie swobodnej interpretacji baletu Piotra Czajkowskiego
Partytura choreograficzna: Olga Dukhovnaya, Alexis Hedouin
Dźwięk: Anton Svetlichny
Oświetlenie i kostiumy: Guillaume Jouin i Marion Regnier
Konsultacja: François Maurisse
Kierownictwo sceny: François Aubry, Felix Löhmann
Kierowniczka produkcji: Amélie-Anne Chapelain
Zdjęcia: Doriane Rio
Produkcja: C.A.M.P.
Koprodukcja: Le Quartz – Scène Nationale de Brest; Au bout du plongeoir & la Coopération Nantes-Rennes-Brest-Rouen – Itinéraires d’artiste(s). Przy wsparciu Rencontres chorégraphiques internationales de Seine-Saint-Denis oraz DRAC Bretagne.
Pokaz spektaklu w ramach Festiwalu Ciało/Umysł jest możliwy dzięki wsparciu Instytutu Francuskiego w Warszawie.
Premiera: 08.07.2022
