Taniec i eksplozja przyjemności

wrz 03, 2019 · 7 min read
Spektakl Mette Ingvartsen i kulisy pracy kuratorki
Edyta Kozak, kuratorka i dyrektorka artystyczna Ciało/Umysł, tak mówi o pracy z artystami i programowaniu tegorocznej edycji C/U: Są artyści, których prace oglądam po raz pierwszy i wiem, że to nie jest nasze ostatnie spotkanie. To tylko intuicja i fascynacja. Nic logicznego, żadnego intelektualizowania. Tak jest w przypadku artystów tegorocznego C/U. Za najistotniejsze uważam dziś możliwości zmiękczania obecnego dyskursu, wskazywania modeli mniej siłowych i autorytarnych. Dlatego moje wybory jako kuratorki są czasem w opozycji do dominujących narracji. Jednocześnie chcę działać odważnie i przypominać o wolności. Szukam razem z artystami nowych dróg, nowych perspektyw. Często ich osobiste doświadczenie ma znaczenie – w tym roku pięć z sześciu spektakli opartych jest na opowiadaniu własnej historii. Zależało mi też na tym, aby utytułowani twórcy sami wystąpili na scenie – to pozwala lepiej zrozumieć ich indywidualność. Jedną z moich ulubionych form spektakli jest współuczestnictwo – to, co do tej pory było zarezerwowane dla profesjonalistów, zostaje oddane w ręce amatorów. W tym też widzę jedną z kluczowych ról twórców. Nie jestem typowym kuratorem, który analizuje istniejące dzieła sztuki, wybiera wśród nich najlepsze, a następnie przedstawia je opinii publicznej. Jestem artystką i przez ten pryzmat patrzę na prace innych i tak o nich rozmawiam. Trzymam się kilku wewnętrznych zasad – budując program nie uogólniam, ale pokazuję różnorodność perspektyw. Uogólnienie to uproszczenie, a moja rola to próba oswojenia złożoności problemu, a nie podanie odpowiedzi. C/U to polifoniczna narracja. Chcę, aby widzowie sami odkryli relacje między pracami, aby aktywnie poszukiwali swoich połączeń i fascynacji, bo tylko wtedy będą to połączenia trwałe. Ideę tegorocznej edycji Festiwalu Ciało/Umysł odzwierciedlają dwa słowa: PRZEKRACZANIE i PRZYJEMNOŚĆ. Czytane razem bądź oddzielnie, pozwalają na różne sposoby interpretować rozpięte między nimi sensy – od prób roztopienia się w przyjemności po szukanie nowych dróg w życiu i sztuce. Przekroczenie jest dla mnie jakąś inną formą śmierci, która dotyczy wzrastania, uwalniania, wychodzenia poza. Nie chodzi mi o koniec czegoś, ale raczej o odpuszczenie, pozwolenie na odejście, dzięki czemu pozbywamy się oporu, odpuszczamy sobie wewnętrzną walkę o pozostanie takim jak dotychczas. To ten wyjątkowy moment, kiedy ruszyliśmy z miejsca, przekraczamy most wiodący od punktu A do punktu B, ale jeszcze nie wiemy, co czeka nas po drugiej stronie. Jest w tym coś nieuniknionego, bo wykonaliśmy pierwszy krok i nie możemy się już zatrzymać, jesteśmy w środku drogi, a gdzieś przed nami majaczy drugi brzeg z obietnicą szczęścia. […] Jeśli jesteśmy gotowi na zmianę, musimy być zaangażowani i aktywni. Musimy zaufać sobie i otworzyć się na doświadczanie rozkoszy i stanów zachwytu. Pozwólmy sobie na przekroczenie. Na radość i przyjemność z bycia sobą! Spektakl Mette Ingvartsen to esencja tegorocznej edycji festiwalu; z jednej strony refleksja nad cielesnością, z drugiej eksplozja radości jaką niesie taniec i to nie tylko dla tych którzy go wykonują, ale także dla tych, którzy go oglądają. Mette Ingvartsen (Dania) to come (extended) uwaga! spektakl w pełnej nagości (od 18 lat) kiedy: 11 i 12 października g. 20.00, 60 min. gdzie: Nowy Teatr (duża scena) bilety: 40/50 PLN 11 października po spektaklu spotkanie z Mete Ingvartsen 11 października g. 19.30: zaPOZNAJmy SIĘ – krótki wstęp do spektaklu 12 października, g.21.00 warsztaty i party w rytmach lindy hop  TRAILER Pochodząca z Danii choreografka i tancerka Mette Ingvartsen bada w jaki sposób ciała używane są przez inne ciała i stają się elementem społeczno-politycznych gier. Wolność oznacza dla mnie nieustanną praktykę przeciwstawiania się ograniczeniom, temu jak pokazuje się nasze ciała i sposobowi, w jaki nieświadomie odtwarza się pewne formy władzy, uległości i dominacji. Formy, które są integralną częścią tego, jak zachowujemy się społecznie i politycznie. Foucault ma dobry sposób na powiedzenie, że wolność nie jest czymś, co można mieć, ale czymś, co musisz praktykować. – mówi artystka. W to come (extended) Mette Ingvartsen wraz z kilkunastoma tancerzami szuka ekstatycznej przyjemności cielesnej w dobie powszechnej dostępności pornografii i wyidealizowanych obrazów ciała. Choreografka twórczo rozbudowuje własną pracę z 2005 roku – postawione po latach od nowa pytania o cielesność, seksualność i przyjemność przynoszą nowe odpowiedzi. W blue part postaci szczelnie okryte niebieskimi kombinezonami pojawiają się na białej scenie niczym piksele na ekranie komputera. W laboratoryjnej ciszy budują ruchome rzeźby z seksualnych wielokątów. „katalogując” formy ludzkiej seksualności. Ludzie w lateksowych „kokonach” tracą tożsamość, bo nie o płciowość chodzi, ale o poszukiwanie panerotycznej przyjemności. Seks jest wypreparowany, opakowany w gładki plastik, bez skandalu prawdziwego ciała. Autorka określa tę część spektaklu jako „zbiorową rekonstrukcję orgazmu” albo „mumifikację seksualną”, nawiązując do jej paranaukowego i statycznego charakteru. Dodając nude part choreografka operuje kontrastem. Żywiołowość pojawia się w miejsce chłodu, a energia i muzyka – w miejsce ciszy i porządku. W miejsce bezosobowych, zunifikowanych postaci pojawiają się nagie ciała mające kształt, kolor, teksturę, zapach i smak. Nadzy tancerze wykonują szaleńczo radosny, choć wymagający fizycznie taniec – swingujący lindy hop rodem z Harlemu lat 30. Taniec w pełnej synchronizacji z partnerem wymaga pełnego pasji zaangażowania, które tancerze muszą utrzymać przez długi czas, mimo wyczerpania. Wigor staje się performansem, entuzjazm – pracą. To ciężka harówka nad fizycznym roztopieniem się w przyjemności, której tak mechanicznie szukały błękitne piksele w klinicznej bieli. Edyta Kozak tak komentuje spektakl duńskiej artystki: W Polsce „taki mamy klimat”, że przyjemność kojarząca się z cielesnością należy do sfer zakazanych. Z naszej historii, religii, tradycji dowiadujemy się, że powinniśmy się raczej umartwiać, celebrować smutek niż słuchać w życiu przyjemności. A może w obliczu niepewnej przyszłości i wszechobecnego chaosu czas już zmienić złe skojarzenia, które otaczają w naszym kręgu kulturowym przyjemność, i postawić na radość życia tu i teraz. Bo przyjemność nie jest przyszłością, ale doświadczaniem tej właśnie chwili. Przyjemności nie możemy odłożyć na później – zdaje się mówić swoim spektaklem „to come (extended)” gwiazda europejskiej sceny nowego tańca, duńska choreografka Mette Ingvartsen. Kilkunastu jej tancerzy sprawdza jak odnaleźć ekstatyczną przyjemność cielesną w czasach powszechnie dostępnej pornografii i epatowania ciałem w popkulturze i reklamie. To pełna fizycznego wyczerpania, ale i nieokiełznanego wigoru refleksja nad koniecznością wiecznego odnawiania przyjemności, wypracowywania jej wciąż na nowo, i wysiłku (także fizycznego), którego ona wymaga.   W programie 18. edycji Ciało/Umysł także: Spektakle artystów z Polski, Portugalii, USA oraz Włoch, warsztaty z tańca lindy hop i turniej lindy hop, spotkania z artystami i nowa propozycja dla widzów festiwalu: zaPOZNAJmy SIĘ, czyli 20-minutowe spotkania wprowadzające, przybliżające widzom kontekst, estetykę i format spektaklu.   Bilety 20-50 zł Bilety (zwykłe i ulgowe) dostępne na portalu www.ewejsciowki.pl oraz na stronach internetowych i w kasach teatrów, w których grane są poszczególne spektakle. W specjalnych cenach są dostępne również bilety grupowe (dla minimum 4 lub 10 osób) oraz bilety łączone (na spektakle w ramach jednego wieczoru lub na trzy spektakle solowe). Bilety grupowe, łączone oraz profesjonalne dostępne są tylko w kasach teatrów.     *** Przekraczając przyjemność 18. Ciało/Umysł Międzynarodowy Festiwal Sztuki Tańca i Performansu Dyrektor artystyczna: Edyta Kozak Organizator: Fundacja Ciało/Umysł Współorganizatorzy: STUDIO teatrgaleria, Międzynarodowe Centrum Kultury Nowy Teatr Partnerzy: network apap – Performing Europe 2020 w ramach programu Unii Europejskiej „Kreatywna Europa”, Danish Arts Fundation, Flander State of the Art, Komuna// Warszawa, Centrum Sztuki Tańca w Warszawie.  Festiwal Ciało/Umysł jest współfinansowany ze środków M. St. Warszawa, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Patroni medialni: Chilli Zet, TVP Kultura, Didaskalia, Teatr, taniecPOLSKA.p, Aktivist, Notes na 6 tygodni, In Your Pocket, E-teatr.pl, Teatralia.com.pl,

Może cię zainteresować