3 x solo – Alessandro Sciarroni, Trajal Harrell i Rafał Dziemidok na C/U

Sep 17, 2019 · 9 min read
Edyta Kozak, kuratorka i dyrektorka artystyczna Ciało/Umysł, tak mówi o artystach, których solowe prace pojawią się w tym roku na C/U: Udaje nam się w tym roku pokazać prace dwóch twórców, którzy wracają na C/U świeżo obsypani ważnymi nagrodami. Jest to możliwe dzięki relacji, jaką wypracowaliśmy przez lata, prezentując ich wcześniejsze prace, zwracając uwagę na ich obecność na scenie współczesnego tańca. Cieszy mnie ogromnie, że oni sami chcą tu znów być.
Alessandro Sciarroni jest jednym z najczęściej pokazywanych przez C/U artystów. W jego pracach jest coś uwodzicielskiego, łagodnego i pełnego mocy jednocześnie. Łączy ogromną prostotę formy z głębią znaczenia. Przez to, że jest artystą wizualnym, ruch czy taniec nie są w jego pracach pierwszoplanowe, a jednak obecność tancerza dociera do nas z ogromną siłą i prawdą. Dlatego zwróciłam na niego uwagę. Myślę, że docenił fakt, że ktoś w Polsce wcześnie rozpoznał jego potencjał i miał wkład w jego rozwój – dał temu wyraz po przyznaniu mu na tegorocznym Biennale w Wenecji Złotego Lwa za całokształt twórczości. Jego tegoroczna wizyta na C/U jest wyjątkowa, bo na scenie występuje sam Alessandro. Trajal Harrell był na C/U tylko raz, w 2012 r. z „(M)imosą” z cyklu „Twenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church”To było wspaniałe zderzenie kultury vogueingu, postmodernistycznego tańca i czterech indywidualności występujących na scenie. Uwiódł mnie przepych, świeżość i autentyczność, których mi wtedy w tańcu brakowało, połączenie intelektu z zabawą. Harrell nawiązując do historii tańca lat 60. w Nowym Jorku, związanego z klasą społeczną, rasą i tożsamością, wprowadził w tym cyklu jednocześnie kategorię entertainment – rozrywki, przyjemności. Teraz jest moment na pokazanie w Warszawie jego indywidualnej pracy. Zastanawiałam się jaki polski twórca może towarzyszyć tym artystom. W Polsce powstaje dużo prac solowych, ale często dzieje się to z konieczności ekonomicznej czy programowej. Szukałam polskiej osobowości, która nie tylko „obnaży” siebie, ale też wzbogaci dyskusję o historii i przyszłości tańca w kontekście międzynarodowym. Tak do programu dołączył Rafał Dziemidok. Zawsze mnie nurtował jego zwrot w stronę tańca, źródło jego decyzji – Rafał po studiach prawniczych postanowił tańczyć, mimo że fizycznie daleko mu do wyobrażenia o tancerzu idealnym. Jego zmagania z akceptacją przez środowisko łączyły się z uporem i siłą kreacji, jaką zaskakiwał. Wszystko stało się dla mnie jasne dopiero kiedy na moje zaproszenie w 2016 r. w ramach projektu „Taniec, moja miłość” odkrył przed nami swoje źródło fascynacji tańcem i w swoim stylu przedstawił proces stawania się tancerzem. Rafał Dziemidok studiował taniec w Nowym Jorku w podobnym czasie, kiedy Trajal Harrell studiował taniec i teatr na południu USA i w Kalifornii. Rafała ukształtował w dużej mierze taniec modern i postmodern lat 60., powstały wokół Judson Church na południu Manhattanu, które 20 lat później stały się oficjalnymi technikami, jakich w college’ach do dziś uczy się cała Ameryka. Prace Trajala Harrella koncentrują się na badaniu historii różnych zjawisk tanecznych w „czarnym” Harlemie lat 60. w kontekście historii „białego” postmodern dance. Harrell w pewnym sensie rzucił wyzwanie słynnemu manifestowi Yvonne Rainer z 1965 r. – w odpowiedzi na jej „NIE” dla wirtuozerii, stylu glamour, uwodzenia... powiedział „MAYBE”! Te dwie historie tańca nigdy się nie spotkały. Natomiast na C/U spotkają się artyści czerpiący z estetyk tego okresu, które współistniały sto przecznic od siebie nie wiedząc o sobie nawzajem. To fascynujące! * Alessandro Sciarroni (Włochy) CHROMA_don't be frightened of turning the page polska premiera kiedy: 8 października g. 20.00, 60 min. gdzie: Nowy Teatr (duża scena) bilety: 50/40 PLN 9 października godz. 21.00 spotkanie z Alessandro Sciarronim, Rafałem Dziemidokiem i Trajalem Harrellem 8 października godz. 19.30: zaPOZNAJmy SIĘ – krótki wstęp do spektaklu Człowiek-wir, człowiek-kalejdoskop, człowiek-wiatrak, człowiek-karuzela, człowiek-śmigło. Wybitny włoski choreograf i eksperymentujący performer bada fizyczne i psychiczne aspekty upojenia ruchem. Dziewczynki kręcące się w koło z powiewającą spódnicą, b-boye robiący szalone obroty na rękach, rozmodleni sufi w tanecznym transie albo dzieci wrzeszczące na rozpędzonej karuzeli – wszyscy doświadczają specyficznego pobudzenia błędnika, stanu oscylującego między przyjemnością, podnieceniem i strachem. Niektórzy wirowaniem wyzwalają euforię niczym po zażyciu psychodelików, medytują w ruchu, wpadają w mistyczne stany. Alessandro Sciarroni temat rotacji ciała uczynił rdzeniem długoterminowego projektu zatytułowanego Turning (obrót, zwrot). Wśród wielu wariacji na ten temat jest także solowa praca wykonywana przez samego choreografa: CHROMA_don't be frightened of turning the page (CHROMA_nie bój się odwrócić strony). Sciarroni staje się na oczach widzów perfekcyjną „maszyną do wirowania”, solo jest emocjonalną psychofizyczną podróżą artysty, uruchamiającą zaskakujące bogactwo skojarzeń i rezonującą głęboko zarówno w samym tancerzu, jak i w widzu. To esencja długich poszukiwań Sciarroniego, które ostatecznie wypchnęły jego samego na scenę. Taniec o przekraczaniu siebie z każdym obrotem, o poszukiwaniu ekstazy i doskonałości poprzez ruch, o trwaniu w procesie, w którym „zwrot” oznacza również ewolucję, zmianę. Tytuł CHROMA odwołuje się do Księgi kolorów kultowego reżysera Dereka Jarmana. Kolorowe światła i wirujące ciało tworzą chromatyczny kalejdoskop, zmieniający się w mandalę, koło, kosmos, świętą przestrzeń. * Rafał Dziemidok (Polska) Jak tańczyć aż po (życia) kres kiedy: 8 października g. 18.30 – w jęz. angielskim, 9 października g. 18.30 – w jęz. polskim, 45 min. gdzie: Nowy Teatr (świetlica) bilety: 30/20 PLN 9 października godz. 21.00 spotkanie z Alessandro Sciarronim, Rafałem Dziemidokiem i Trajalem Harrellem 9 października godz. 18.00: zaPOZNAJmy SIĘ – krótki wstęp do spektaklu Rafał Dziemidok zaprasza na wykład performatywny, który nazywa z przymrużeniem oka „wieczorkiem literackim”. Używając osobistej opowieści i własnego ciała wchodzi w dyskusję z autobiografią amerykańskiej legendy tańca Daniela Nagrina „How to Dance Forever” z 1988 roku. Solo złożone z części mówionej i tańczonej stawia pytania: czym jest taniec dla uprawiających go zawodowców? Jaką cenę trzeba zapłacić za szczęście tańczenia? Jak sytuacja tańca zmieniła się w ciągu ostatnich 20 lat? Rafał Dziemidok, niezależny choreograf, tancerz, improwizator (a z wykształcenia prawnik), jest obecny na polskiej scenie tańca od ponad 20 lat, realizując własną unikalną i wyrazistą ścieżkę ruchowej ekspresji. W swoich spektaklach sięga po autotematyzm i groteskę, chętnie nawiązuje bezpośredni kontakt z widzem i wykorzystuje swoją niestandardową w świecie tańca fizyczność mocnego, zwalistego faceta o kociej sprawności ciała i zaskakującej wrażliwości. W 2016 roku został zaproszony przez kuratorkę Edytę Kozak do udziału w cyklu wykładów performatywnych „Taniec moja miłość”, które odsłaniały kulisy pracy współczesnych tancerzy w Polsce. Dziemidok w swoim solo postanowił skonfrontować się z lekturą ważną na początku jego tanecznej kariery, książką „How to Dance Forever” autorstwa zmarłego w 2008 roku nowojorskiego tancerza, choreografa i nauczyciela Daniela Nagrina. Już sam tytuł performansu, będący próbą przetłumaczenia tytułu książki, pokazuje niemożność łatwej translacji zarówno języków, jak i światów. Jak po polsku wyrazić „forever" – „na zawsze", „wiecznie", „do końca", czy wręcz „bez końca"? – zastanawia się Dziemidok – Książkę zawierającej ogromną liczbę rad dla tancerzy dotyczących tego w jaki sposób mogą zarządzać swoim życiem, ciałem, karierą, aby osiągnąć wspomniane w tytule „forever", trudno „przetłumaczyć na polski". Na polskie realia, system, sposób życia, mentalność, kulturę. Dodatkowym utrudnieniem jest również czas, który upłynął od momentu publikacji książki, czyli 1988 roku. Świat zmienił się bardzo. Pytanie, czy i jak zmienił się też świat tańca. * Trajal Harrell (USA) Dancer of the Year polska premiera kiedy: 9 października g. 20.00, 45 min. gdzie: Nowy Teatr (duża scena) bilety: 50/40 PLN 9 października po spektaklu spotkanie z Alessandro Sciarronim, Rafałem Dziemidokiem i Trajalem Harrellem 9 października godz. 19.30: zaPOZNAJmy SIĘ – krótki wstęp do spektaklu Co oznacza dla artysty nagroda Tancerza Roku? To szczęście czy ciężar ponad miarę? Radość czy lęk przed sprostaniem oczekiwaniom? Początek czy koniec twórczej drogi? Swój własny przypadek bada outsider nowojorskiej sceny – choreograf i tancerz Trajal Harrell, uznany przez „Tanz Magazine” za najlepszego tancerza 2018 roku. Harrell znany jest z tego, że nieustannie podważa własną pozycję, rutynę pracy i system nagród. W solo „Dancer of the Year” balansując między ironią a powagą bierze na warsztat marzenie o byciu zauważonym i konfrontuje je z rzeczywistością. Artysta prowokuje zderzenia między kulturą oficjalną i twórczością subkultur. Pod wspólnym tytułem „Twenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church” stworzył cykl performatywny, w którym zestawiał wyrafinowaną tradycję tańca postmodern z niszowym vogueingiem, naśladującym pozy modelek z wybiegu (w 2012 roku pokazał na C/U pracę „(M)imosa”, przedsmak swej błyskawicznie rozwijającej się kariery). Vogueing narodził się w latach 60. w Harlemie, w biednym środowisku Afroamerykanów i Latynosów, gejów, lesbijek i transseksualistów, był wyrazem dumy tancerzy pomimo ich społecznego wykluczenia. Między innymi za te integrujące eksperymenty Harrell doczekał się nagrody Tancerza Roku. Jak sam mówi, była ona dla niego szokiem, na który mógł odpowiedzieć jedynie tańcem.   Uwaga! bilety łączone na trzy spektakle solowe są dostępne w specjalnej cenie w kasie Nowego Teatru. W programie 18. edycji Ciało/Umysł także: Spektakle artystów z Danii, Polski oraz Portugalii, warsztaty z tańca lindy hop i party w rytmach lindy hop, spotkania z artystami i nowa propozycja dla widzów festiwalu: zaPOZNAJmy SIĘ, czyli 20-minutowe spotkania wprowadzające, przybliżające widzom kontekst, estetykę i format spektaklu.   Bilety 50-20 zł Bilety (zwykłe i ulgowe) dostępne na portalu www.ewejsciowki.pl oraz na stronach internetowych i w kasach teatrów, w których grane są poszczególne spektakle. W specjalnych cenach są dostępne również bilety grupowe (dla minimum 4 lub 10 osób) oraz bilety łączone (na spektakle w ramach jednego wieczoru lub na trzy spektakle solowe). Bilety grupowe, łączone oraz profesjonalne dostępne są tylko w kasach teatrów.   *** Przekraczając przyjemność 18. Ciało/Umysł Międzynarodowy Festiwal Sztuki Tańca i Performansu Dyrektor artystyczna: Edyta Kozak Organizator: Fundacja Ciało/Umysł Współorganizatorzy: STUDIO teatrgaleria, Międzynarodowe Centrum Kultury Nowy Teatr Partnerzy: network apap – Performing Europe 2020 w ramach programu Unii Europejskiej „Kreatywna Europa”, Danish Arts Fundation, Flander State of the Art, Komuna// Warszawa, Centrum Sztuki Tańca w Warszawie.  Festiwal Ciało/Umysł jest współfinansowany ze środków M. St. Warszawa, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Patroni medialni: Chilli Zet, TVP Kultura, Didaskalia, Teatr, taniecPOLSKA.pl, Aktivist, Notes na 6 tygodni, In Your Pocket, E-teatr.pl, Teatralia.com.pl

It might interest you